Sundarbans

Ik heb de afgelopen dagen voor het eerst sinds mijn verblijf in Bangladesh vakantie gehad. Ik ben samen met zes andere trainees plus twee vriendinnen van een trainee die nu ook in Bangladesh zijn, naar de Sundarbans geweest.

Sundarbans is het grootste mangrove-bos ter wereld waarvan het grootste deel in Bangladesh ligt en een wat kleiner gedeelte in India. Het ligt in het Zuidwesten van Bangladesh op ongeveer een dag varen van Dhaka. De naam Sundarbans betekent letterlijk mooi bos. De flora en fauna is er uniek, omdat er zowel zoet als zout water aanwezig is. Het gebied grenst aan zee, de Bengaalse Baai, waardoor er sprake is van eb en vloed. De meest beroemde en beruchte bewoner van de Sundarbans is de Bengaalse Tijger, waarvan er zo’n 440 in het Bengaalse deel van de Sundarbans leven. Overigens is deze ‘Trots van Bangladesh’ verantwoordelijk voor meer dan 20 dodelijke slachtoffers per jaar.

We hebben ruim 3 dagen op een cruising boot in en rond de Sundarbans doorgebracht. Naast genieten van de rust, het zonnetje en het lekkere eten heb ik echt fantastische dieren gezien. Allereerst de Ganges Dolfijn, één van de vier soorten rivierdolfijnen ter wereld. Deze dolfijn heeft een hele lange dunne snuit, is bijna zwart van kleur en is praktisch blind. Ze zijn een beetje verlegen en komen heel snel boven om te ademen en duiken daarna weer snel in de toebele diepten van de Ganges of Padma zoals de rivier in Bangladesh wordt genoemd. Naarmate we richting het Zuiden afzakten en het water zouter werd, kwamen we ook de Bottlenose Dolfijn tegen ook wel bekend als de Flipper dolfijn. Deze dolfijn komt meer naar de oppervlakte en ook dichterbij de boot dan de zijn neefje uit de Ganges. Helaas doen ze dat vooral in de vroege ochtend dus heb ik ze maar heel even kunnen bewonderen.

De eerste dag voeren we richting Sundarbans en hebben we onderweg het leven langs de rivier kunnen aanschouwen. Het is mooi om te zien hoe simpel en eenvoudig de mensen in de kleine dorpjes langs de rivier leven. Vissen op de rivier en het vruchtbare land bewerken met behulp van ossen. Hutjes van gedroogd stro en riet als behuizing. Onderweg hadden we even gelegenheid om een duik te nemen in de rivier, wel uit het zicht van de mensen, en daarna kregen we en kokosnoot waaruit we de watige kokosmelk met een rietje dronken. Heel tropisch!

Toen we, de tweede dag, het Zuidelijkste punt van onze reis hadden bereikt hebben we een wandeling gemaakt naar het strand. Tijdens deze wandeling en ook de rest van de dag werden we begeleid door twee forrest guards, boswachters met geladen geweren. Je weet tenslotte maar nooit of je een Bengaalse Tijger tegenkomt. Onderweg hebben we herten en vogels kunnen observeren en na een uur kon ik voor het eerst de Bengaalse Baai bewonderen. Het is echter geen Bounty strand, maar heeft meer wat weg van de Noordzee meets Lord of the Rings landschap ofwel grauw, robuust en verlaten. Het voordeel van dat laatste was dat we gewoon in onze Westerse badkleding de zee in konden en we niet in onze Salwar Kameez hoefden te zwemmen. Dit is namelijk wel gebruikelijk bij openbare stranden.

In de middag hebben we een echt modderbad gehad. Door de verandering van het tij van vloed naar eb, blijft er aan de rand van het bos een laag modder achter die zeer heilzaam is voor de huid. We wilden vanaf de boot eigenlijk naar de kant toe zwemmen, maar omdat er krokodillen in het water gesignaleerd waren, werden we met een bootje over gebracht. Ik heb zelden zoveel lol gehad. Het was echt een hele grappige ervaring om je volledig in te smeren met klei en een moddergevecht te houden.

Tegen zonsondergang hebben we wederom een wandeling gemaakt, dit keer alleen in het bos. Rond de schemering zijn de dieren namelijk een stuk actiever. En inderdaad we zagen, weliswaar op 100 meter afstand, apen en herten druk bezig met eten en migreren richting een klein meertje. Bij dit meertje hebben we ook even gezeten en zagen we de herten en apen drinken. Heel gebroederlijk, want er is tenslotte genoeg water voor iedereen.

De derde dag stonden we vroeg op om tijdens de zonsopgang met een traditionele vissersboot, die wordt bestuurd als een Venetiaanse Gondel, een zijstroom te verkennen. We hebben prachtige vogels bewonderd. Ook hebben we een paar nieuwsgierige apen gezien, die ons vanuit en boom uitgebreid bestudeerden en door middel klimmen en het schudden van takken lieten weten dat wij opgemerkt werden.

Daarna voeren we weer terug richting het Noorden en hebben in de avond vanuit Khulna een nachtbus richting Dhaka genomen, waar we om vijf uur ’s ochtends arriveerden. Het was een prachtige tocht, een echte aanrader, ook zeker voor mensen die ooit naar het (Zuidoosten van) India afreizen. Bangladesh is namelijk heel interressant, maar niet echt een vakantieland.