Het wordt warmer...

Afgelopen dinsdag was het Motherlanguage Day (moedertaal dag). Dit is in Bangladesh een feestdag, omdat op 21 februari 1952 zes mensen omkwamen tijdens een demonstratie voor hun moederstaal, het Bengaals. In het toenmalige Oost-Pakistan was het Urdu de officiele taal, terwijl niemand dat sprak. De zes mensen worden gezien als martelaren voor de moedertaal en als helden vereerd.

Deze dag was ik dus vrij en ben ik met Ingrid en Annemieke (twee andere Nederlandse trainees) naar de Nederlandse Club gegaan. Daar hebben we ingeschreven en vervolgens lekker de hele dag aan het zwembad in de zon gelegen. Heerlijk, want de temperatuur stijgt elke dag tot boven de 30C. De Dutch Club is heel mooi en een rustpunt voor mij in Dhaka. Ik kreeg er echt een vakantiegevoel! Ze hebben er een behoorlijke huisbieb met zowel Engelse als Nederlandse boeken, dus ik kan mijn lol op. Ook het eten is er prima, ik kon het broodje kroket tijdens de lunch niet weerstaan. Er staan ook andere oer-Hollandse dingen als een broodje bal op de kaart, maar verder is het eten heel gevarieerd en best betaalbaar. Ook gisteren zijn we weer met een groep trainees naar de Dutch Club geweest. Ik mag als lid vier gasten uitnodigen, dus konden mijn huisgenoten ook mee.

Nu het warmer wordt hier valt de electriciteit regelmatig uit, door het toenemende gebruik van airconditioning. Daar is het Bengaalse electriciteitsnet niet op ingesteld. Elke dag hebben we soms meer dan een uur geen stroom. De eerste keer is het heel vervelend, maar de tweede keer pak je meteen je zaklamp en ga je verder waar je mee bezig was. Het enige was wel jammer is, is dat de ventilatoren het dan ook niet doen en het toch wel erg warm wordt in huis.

Helaas zorgt de warmte er ook voor dat onze lijven hier een beetje ontregeld raken, de buikgriepjes nemen toe. Gelukkig is het bij mij alleen tot een dagje misselijkheid en darmkrampjes beperkt gebleven. Ik merk wel dat ik door de toenemende warmte sneller moe ben en dat alles net wat meer energie kost dan ‘normaal’. Maar ook daar wen je aan, gewoon rustig aan doen en dan komt het wel goed. Een kwestie van rekening houden met jezelf en het tempo aanpassen.

Voor Westerse kleding wordt het nu ook te warm, dus ben ik vorige week vrijdag met Friederike (uit Duitsland) en Sara (uit Zweden) stoffen gaan kopen voor een uitbreiding van mijn Bengaalse kledij. Mijn nieuwe kleding is inmiddels klaar. Alleen de orna’s (sjaals bij salwar/kameez) vind ik te groot, dus die moeten even vermaakt worden. En aangezien je zonder orna volgens de Bengalen half naakt bent, moet ik het dragen van mijn nieuwe aankopen nog even een paar dagen uitstellen. De kleuren van mijn twee nieuwe salwar/kameez zijn (funchia)roze/(gelig)lime en (petrol)blauw/(groenig)lime. Ook heb ik twee fatoua’s (tunieken tot de heup) laten maken in de kleuren funchia/oranje en blauw/zwart. Dat staat leuk op ‘westerse’ broeken en kan in ook gewoon in Nederland dragen.

Het voordeel van de warmte is dat het ‘s avonds langzaam afkoelt en het niet kouder wordt dan 20C. Een goede reden om een feest te geven op ons dakterras. We hadden afgelopen donderdag zo’n 15 mensen uitgenodigd, die er allemaal om 22.00 uur waren. Echter een uur later stond het dubbele aantal mensen op ons dakterras die via sms hadden vernomen dat er bij ons een party-on-the-roof was. Leuke muziek, lekkere drank en veel dansende mensen, kortom een geslaagd feest.