Een paar grappige weetjes over Bangladesh

Ik heb jullie natuurlijk al best veel verteld over dit land, maar er zijn een paar gewoontes of bijzonderheden, die voor mij al bijna normaal zijn geworden, maar toch zeker het vermelden waard zijn.

Huizen en inrichting
De meeste (middenklasse) mensen wonen in een flat of appartement, wat wel gebruikelijk is voor grote steden. In het merendeel van de huizen zijn tenminste 2 badkamers aanwezig en vaak heeft elke slaapkamer een aparte badkamer of een badkamer die maar met 1 andere kamer gedeeld hoeft te worden. De wc’s hebben een mini douche om je zelf ‘schoon te maken’, gelukkig hebben de meeste toiletten ook wc-papier. De inrichtingen van de huizen hier is erg kitch, veel goud op snee. Bengalen houden ervan om te pronken en hebben het liefst veel souvenirs van hun buitenlandse reizen aan de muur hangen.

Kleding
De meeste vrouwen lopen in een Salwar (tuniek tot op de knie met een split tot de heup aan beide zijden) en Kameez ( hele wijde broek tot de enkel) met arco (sjaal die je op verschillende manieren kan dragen). Ik heb deze outfit ook onlangs laten maken, maar mijn Salwar heeft korte mouwen en daarvoor is het nu nog te koud. De foto volgt zo snel mogelijk, als het wat warmer weer is en ik mijn nieuwe outfit kan dragen. Sommige (strenge) moslima’s lopen met een hoofddoek of geheel gesluierd, maar dit zijn uitzonderingen. Sari’s worden vooral bij feestelijke of formele gelegenheden gedragen, zoals op bruiloften of tijdens Eid. De meeste mannen lopen in westerse kleding, een overhemd met een pantalon. Echter de Riksja’s hebben geen broek aan, dragen een soort omslagdoek tot hun enkels met daarop een polo of overhemd met korte mouwen. Bijna iedereen loopt hier op slippers of sandalen, alleen zakenmensen dragen dichte schoenen.

Lunch
De lunch is de meest uitgebreide maaltijd, waarbij rijst, dahl (gele linzenbouillon), salade groenten-, vlees- en viscurry’s wordt geserveerd. Bij de bereiding van de vlees- en viscurry’s wordt werkelijk alles van een dier gebruikt, ook de botten, graten, vinnen en ingewanden. Het is dus de kunst om tussen de karkassen door te vissen, op zoek naar een lekker stukje vlees of vis. En dan natuurlijk lekker met je rechterhand eten. Wij krijgen er (gelukkig) standaard een vork en lepel bij, want eten met onze handen gaat ons niet zo goed af. Het lijkt makkelijker dan het is! Na het eten wordt er gekauwd op anijszaadjes, om de spijsvertering te stimuleren en bovendien heeft anijs een rustgevende werking op de maag. Dat is wel nodig na al dat pittige voedsel, want Bengalen zijn dol op specerijen.
Het water uit de kraan, dat we bij het eten drinken, moet eerst gekookt worden, voordat het gedronken kan worden. Daarna wordt het water in lege wodka- of wiskeyflessen gedaan. Wij weten nog niet wat hier de reden van is, zou het soort statussymbool zijn?

Stroom en veiligheid
De stroom valt minstens twee keer per week uit, maar ook wel eens drie keer per dag. Gelukkig hebben we op het werk een noodaggregaat. In de wijk waar ik woon Baridhara DOHS, is dat gelukkig niet het geval. Onze wijk wordt overigens 24 uur per dag bewaakt en na 23.00 uur gaan de hekken rond de wijk dicht. Ik woon overigens 5 hoog, zonder lift, met 4 andere trainees. Ons appartementengebouw heeft een eigen bewaker. Ook op kantoor is er bij de ingang veel bewaking aanwezig en in winkels worden de tassen, door de bewaking, gecontroleerd met behulp van een scanapparaat. Kortom ik voel me hier best veilig.

Uitgaan
Uitgaan gaat hier wat anders dan in Nederland. Ik heb al verteld over het feest bij de Marines. Een avondje uit gaat ongeveer als volgt. Je wordt per sms (varierend van een paar dagen van te voren tot de avond zelf) uitgenodigd voor een (besloten) feest. De feesten varieren van locatie; van expatclub tot marinierssoos. De enige echt ‘discotheek/ club’ hier is de Privelege. Deze chique club hanteert een streng deurbeleid: je moet expat zijn (dus geen Bengaal), je moet lid zijn van de Privelege en/of van een expatclub en/of werkzaam zijn bij een ambassade. Maar natuurlijk kom je met de juiste vrienden ook binnen. Soms is er bij deze feesten een toegangprijs (Bij expatclubs de prijs variert ongerekend tussen de 5 en 25 euro), soms is het gratis (zoals bij de Marines). Meestal is er drank aanwezig, soms moet je die zelf meenemen (BOB betekent hier Bring your Own Booz). De feestjes beginnen rond 23.00 uur en eindigen rond 04.00 uur.

Verkeer en vervoer
Het verkeer rijdt links (naar Britse traditie, aangezien het onderdeels uitmaakt van voormalig Brits Indie). Er rijden hier bovendien alleen maar auto’s van Aziatischhe makelaardij, vooral Toyota, Nissan en Honda doen hier goede zaken. Het wegennet is zo verstopt dat er een permanente file staat met bijbehorend oorverdovend getoeter.
Vervoer over lange afstanden gaat per auto (eventueel met chauffeur) of taxi, midlange afstanden (tot 15 km) met een CNG (die groene gemotoriseerde driewieler) en de korte afstanden (tot 5 km) per Riksja.

Tot slot
Iedereen heeft een tissuebox, overal in de auto, op het bureau. Waarvoor is me nog niet helemaal duidelijk. Want neuzen snuiten doen ze hier niet, ze halen hier hun neus gewoon op. Ik snuit mijn neus natuurlijk wel, maar door de vervuiling is de ‘inhoud’ niet groen/geel, maar zwart! Daardoor heb ik, net als veel andere mensen hier, een kuchje. Soms is de smog zo erg, dat mensen buiten met een mondkapje op lopen. Nog een wat minder fris weetje: spugen is hier een volkssport. Vooral op straat is het erg populair. Er staat zelfs is de arbeidswet dat bedrijven hier speciale spuugbakjes moeten hebben!

Al met al is Bangladesh ‘very interesting’ en vooral ‘a good experience’. Onze favoriete, soms wat ironisch bedoelde, uitspraken.

Bedankt voor jullie leuke en lieve reacties, ga vooral zo door!