De eerste indrukken

De vlucht van KLM naar Hong Kong had inderdaad wat vertraging, omdat we nog extra vracht moesten laadde, en dat nam meer tijd in beslag dan was gepland. Na ruim 11 uur in het vliegtuig en 4 uur slaap, laande ik om 11 uur plaatselijk tijd in Homg Kong. Aangezien ik een overstap had van 12 uur, ben ik de stad ingegaan met een supersnelle treinverbinding. Hong Kong is vooral netjes, schoon en gestructureerd. Ik heb de meeste tijd in een park gezeten en gekeken naar visjes en schildpadden in een vijver, om wat uit te rusten.

De vlucht naar Dhaka verliep prima. Echter op het vliegveld in Dhaka was op de luchthaven niemand van Aiesec te zien dus heb ik, na 20 keer een taxi aaangeboden te krijgen, mijn Aisecmaatje Nazia gebeld. Het bleek dat de jongens van Aiesec die me kwamen ophalen in een ander gedeelte waren en moeilijk bij mijn gedeelte van de luchthaven konden komen, omdat die alleen toegankelijk is voor chauffeurs. Gelukkig waren ze na het telefoontje binnen 10 minuten bij me.

De eerste twee nachten heb ik geslapen bij Ashpia, ee vriendin van Nazia, ze komt uit een zeer welgestelde familie. Het huis ligt in Gulsnha, een van de rijkere wijken hier en wordt ommuurd door 5 meter hoog beton en er zijn bovendien 2 bewakers aan de poort. Het is een immense villa, waar Ashpia begeleidde me naar een balzaal van een kamr met eigen badkamer. Naast de familie zijn er dus twee bewakers en ook nog drie bedienden in huis aanwezig. Jullie kunnen je voorstellen dat ik erg moest wennen aan bedienden, maar het is hier de normaalste zaak van de wereld dat de upper-middle class of upperclass bedienden hebben. Tot zover mijn eerste cultuurshock.

Het is hier gebruikelijk dat je rond 10 uur ontbijt, de lunch is tussen 2 en 3 uur 'smiddags en het diner na 10 uur 's avonds. De familie van Ashpia was heel gastvrij en er werd speciaal 'not spicy' voor mij gekookt, wat in Nederland gelijk staat aan behoorlijk pittig. We drinken het merendeel van de dag water of cha (Bengaalse thee) en mijn favoriete eten hier is Alur Chop, een groot uitgevallen aardappelkroket met een kip/groentevulling.

's Avonds ben ik met Nazia, per riksja, naar het Nationale Congres van Aiesec geweest, waar men ging stemmen over de nationale Vice Presidents. De riksja-rit was de tweede cultuurshock, want het verkeer is in een woord chaos en het is een wonder dat er geen ongelukken gebeuren. Na de stemming over de VP's barstte werkelijk iedereen in huilen uit en als je bedenkt dat er ongeveer 50 mensen aanwezig zijn waarvan 40 mannen, kunne jullie je voorstellen dat dit de derde cultuurshock is. Later legde Nazia uit dat een jongen waarvan iedereen had gedacht dat hij zou winnen, geen VP geworden was. Daarnaast vertelde ze dat Bengalen heeft heftig zijn in hun reacties en gemakkelijk hun emoties tonen. Dit was dus mijn eerste kennismaking met het Bengaalse temperament. Toen ik weer naar Ashpia's huis ging, arriveerde even later de Zwitserse trainee Patricia, met wie ik samen bij Sepal Garments ga werken. Ze is een leuke meid met wie ik het goed kan vinden.

Vandaag slapen we bij Nazia, zij woont ook in een 'goede' wijk, Banani, en heeft 2 bedienden. We hebben met een aantal Bengaalse studenten bij Nazia op het balkon zitten kletsen. Het blijkt dat de upperclass en uppermiddel class jongeren, naar Bengaalse maatstaven, behoorlijk progressief zijn. Zowel jongens als meiden studeren en ook van de meiden wordt verwacht dat ze later gaan werken. Ook kunnen ze gewoon als vrienden met elkaar omgaan, al worden ze tot de universiteit op school gescheiden gehouden. Overigens gaan veel Bengaalse jongeren met welgestelde ouders naar Amerika om te studeren. Als dat niet mogelijk is, gaan ze naar een prive universiteit in Dhaka. Bengalen hebben voor hun huwelijk wel verkering, maar niet in het 'openbaar' en ze gaan pas samenwonen als ze gaan trouwen. De kleding die ze dragen is Westers, maarop officiele gelegenheden dragen ze vaak traditionele kleding als Sari.

Morgenochtend ga ik voor het eerst naar Sepal toe, ik ben heel benieuwd hoe het daar is. Eigenlijk hoor ik om 9.00 uur te beginnen, maar in Bengali time (lekker langzaam) is dat tegen tienen.

Tot zover wat ik tot nu toe heb beleefd. De volgende keer doe ik verslag van mijn eerste werkdag(en!